Ondernemen met stuurbekrachtiging

Vorige maand moest ik onverwachts afscheid nemen van mijn trouwe Fiat Seicento van ruim 12 jaar oud. Mijn meer dan pittige rijstijl was hem noodlottig geworden: het flinke gas geven, het snelle optrekken en de ruige rotonde rondjes met scherpe bochten werden hem uiteindelijk te dol en looste de koelvloeistof in mijn benzineleiding…. Uitgeblust dus!

Gelukkig had ik net een mooie trainingsopdracht gedaan, waardoor ik hem gelijk kon vervangen voor een veel jongere Fiat Panda. Met soepele stuurbekrachtiging en een veel modernere en krachtigere motor en allerlei andere handige snufjes.

En ik merkte het verschil gelijk in mijn rijstijl. Ik hoefde niet meer zo nodig hard gas te geven. De rotondes neem ik op mijn gemak en mijn geldingsdrang is vrijwel verdwenen.

Geldingsdrang? Ja want zo voelde dat voor mij erg: “Ik rijd dan wel in een klein Fiatje maar als je maar niet denkt dat ik zo’n duffe muts ben he!!!”. Het Calimero-syndroom noem ik dat zelf.

En zo voelde dat voor mij precies zo toen ik 5 jaar geleden voor mezelf begon als loopbaancoach. Grootse plannen, heldere visie en missie en zeer gedreven om de wereld en de arbeidsmarkt te veranderen. Maar van ondernemen had ik nog helemaal geen kaas gegeten. Bovendien had ik als net startende coach en trainer eigenlijk nog weinig ervaring en weinig succesverhalen. En dan voel je je als ZZP-er tussen de ervaren collega’s en grotere bureaus dus net een roepende in de woestijn.
En dan ga je dus heel hard gasgeven, snijd je af en toe een bochtje af en moet je vooral heel hard werken om te komen waar je heen wilt. Hard sjorren aan je stuur en af en toe verlies je namelijk je doel uit het oog en moet je heel hard bijsturen. Hard werken, veel kennis opzuigen, ervaring opdoen, opdrachten aannemen die misschien niet helemaal passen en ook heel veel netwerken…..
Totdat ik, precies een jaar voordat mijn Fiatje het begaf, zelf ook eigenlijk bijna uitgeblust was.
Het voelde niet goed meer, de balans was kwijt. Heel hard werken voor net genoeg geld (en sommige maanden ook nèt niet genoeg).

Ik heb toen heel hard nagedacht. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Ik vroeg veel mede-onderneemsters op mijn geliefde werkplek Good Place 2 Work om feedback. Wat denken jullie eigenlijk dat ik doe? En daar kwamen nogal uiteenlopende antwoorden op. En dat klopte ook eigenlijk wel, want ik deed van alles. Rende van hot naar her, had het altijd druk, deed leuke dingen maar er zat geen lijn meer in.

Opeens kwam daar, als een heldere bliksemschicht in een duistere hemel, de kans om voor een grote gemeente een training te geven aan medewerkers die in een herplaatsingstraject zitten. En ineens voelde ik weer met volle kracht die heldere visie en missie waar ik mee begonnen was. En ik kan wel zeggen dat het puur geluk of toeval was dat ik deze opdracht had gekregen, want dat zeggen “wij vrouwen” graag. Ook een beetje Calimero-achtig.
Maar blijkbaar heb ik in de periode van keihard bikkelen zonder stuurbekrachtiging, genoeg ervaring, kennis en kracht, doorzettingsvermogen, succesverhalen en zelfvertrouwen verzameld waardoor ik deze opdracht verdiende. Natuurlijk is het nog spannend en moet ik zeker nog wel eens bijsturen of een omweggetje nemen, maar ik weet inmiddels waar ik voor sta. En ik heb heel wat te bieden.

Nu, een jaar later, zijn er veel mooie mensen en clienten op mijn pad gekomen en heb ik ineens het gevoel dat ik echt aan het ondernemen ben. Ik ben loopbaancoach en mensen weten mij te vinden. Ik merk al dat mijn “personal branding” veel minder moeite kost. Ik ben nu echt gewoon expres mezelf. Ik kan mooie resultaten delen en mijn inzichten hebben al vele mensen geholpen van werk naar werk. En dan blijft het ondernemen nog steeds hard werken, spannend en inspannend. Maar met bijna 5 jaar full time toewijding en vallen en opstaan en ervaring, merk ik als ik in mijn nieuwe auto naar een nieuwe opdracht rijd, dat het net is alsof ik nu onderneem met stuurbekrachtiging en een krachtigere motor. Ik ben ergens in het laatste jaar in mezelf gaan geloven, dat is mijn grootste winst!

Het kost nog steeds energie, maar ik kan die veel slimmer en zuiniger verdelen. Ik hoef geen 1 op 5 meer te rijden en bij thuiskomst gestresst, oververhit of uitgeput neer te ploffen op de bank.

Ik kan eindelijk vertrouwen op mijn eigen innerlijke stuurbekrachtiging en vrouwelijke ondernemerskracht. En ik heb heel wat doelen inmiddels bereikt. Tijd om weer een volgende stap te maken voor de komende 5 jaar!

Tessa Faber van Making Sense is talentenjager en taal-entvol, expressief, stoutmoedig, sensitief en altijd expres zichzelf!